Belgische particulieren die dividenden ontvangen vanuit Franse bron, bevinden zich in een internationale context. Op basis van het dubbelbelastingverdrag dat België en Frankrijk in 1964 hebben afsloten, wordt de heffingsbevoegdheid voor dividenden toegekend aan de woonstaat van de verkrijger van het dividend, in dit geval België. De staat waar de uitkerende vennootschap gevestigd is, in dit geval Frankrijk, mag een beperkte bronheffing van maximum 15 procent inhouden. Aangezien beide landen een al dan niet beperkte belasting mogen heffen, wordt een dividenduitkering vanuit Frankrijk dubbel belast. Om deze dubbele belasting te temperen, voorziet artikel 19.A.1 van het verdrag in een verrekening van de in het buitenland betaalde belastingen en onder de voorwaarden die vastgelegd zijn in de Belgische wetgeving.

Tot 1988 voorzag de Belgische wetgeving via het FBB in een verrekening van de buitenlandse bronheffing. In 1988 werd de Belgische wetgeving echter aangepast. Hierdoor konden particuliere beleggers zich niet langer beroepen op de FBB-verrekening. De afschaffing van de verrekening voor particuliere beleggers kwam meerdere keren voor lagere rechtbanken en uiteindelijk oordeelde het Hof van Cassatie dat er een minimale verrekening van 15 procent moet worden toegekend in een Belgisch-Franse situatie. De toepassing van deze minimumverrekening blijkt een stuk voordeliger voor de Belgische particuliere belegger.

De vraag stelt zich nu in welke mate dit arrest kan worden doorgetrokken naar dividenden uit andere verdragslanden en hoe de Belgische administratie tegenover dit arrest zal staan. Heeft u in de loop van de voorbije 5 jaar een dividenduitkering ontvangen vanuit Frankrijk, neem dan zeker contact op met onze internationale tax-specialisten via contact@vdl.be.